Espero her sabah okula gittiğinde rutin aynı kaldı, kalbi yeni bir öğrenme ve arkadaşlık gününden önce dans etti. Rutininin aşinalığı, onu sınıftan almaya ve eve el ele yürürken bir aidiyet duygusu yaratmaya her zaman hazır olan ablasının bağlılığına da yansıdı. Ancak, günlük ritimlerinin ortasında, normalden ebediyen sapma anlamına gelecek bir gün geldi. Her günkü gibi başlayan, güneşin yumuşak ışığını okul bahçesine vurduğu, çocukların gülüp sohbet ettiği bir gündü.
