Jim hastaneden taburcu olur olmaz New York’a gitti. Şehirde onu büyüleyen ve bunaltan bir kaos vardı. Ancak evde aniden aldığı haberle tüm bu kafa karışıklığı anlamsız hale geldi. Annesi ölmüştü. Boğazındaki yumru büyüdü ve ondan geriye kalan tek şey büyük bir yalnızlıktı. Günlerce ne yapacağını bilmeden sokaklarda dolaştı, ta ki kendini bir barda bulana kadar. Barın köşesinde oturup içki içerken yanına bir kadın yaklaştı. Elena ona parlayan gözlerle baktı ve şöyle dedi: “Bir şeye ihtiyacın olursa, nerede olursan ol, evimiz açık.” Jim yorgun gözlerini onun yüzünden alamıyordu ama ne diyeceğini bilmiyordu.
