Wanda’nın dikkati her zaman diğer insanların ihtiyaçları tarafından dağılır ve kendini unutur. Ailesi, arkadaşları ve meslektaşları ilgi ve destek için ondan bakıyor. Bir kişiye yardım ederken diğerlerinin de onun yardımına ihtiyacı var ve bu da sonu olmayan bir kısır döngü yaratıyor. Geceleri yorgun oluyor ama düşünceler kafasında duramıyor. Ne kadar insana yardım etmeye çalışsa da kendi hayatına odaklanamıyor. Durmak için sadece bir dakikaya ihtiyacı var ama o anı bulmak imkansız görünüyor. Kendi içindeki boşlukla boğuştukça başkalarının beklentileri de büyür.
