Serbest bırakıldığı gece şehrin ışıkları her zamanki gibi parlaktı ama dünyasındaki her şey solmuştu. Bildikleri düzen kaybolmuştu. Yıllarca kimliklerini işlerine bağlamış olan bu işçiler artık amaçsız ve boştu. Ekonomik durgunluk onları vurduğunda ailelerine nasıl destek olacakları konusunda da endişeleniyorlardı. Birbirlerinden uzaklaşmaya başladılar. Her biri kendi köşesine oturdu ve karanlığın içinde konuştular. Toplumlar dağıldıkça insanlar komşularından yabancılaştı ve sessizlik içinde acı çekti. Eski meslektaşlarla yapılan toplantılar azaldı ve kahve sohbetleri sona erdi. Ancak bir gün şehirde, işsizlere yardım etmek için yerel kiliselerin ve hayır kurumlarının seferber edildiği yeni bir hareket başladı.
